In Afrika zijn olifanten; zeggen ze...

En dat klopt dus ook!

Dit weekend hebben we ze met onze eigen ogen mogen bewonderen, een zeer unieke ervaring. We zijn naar het Mole National Park geweest, om even een lekker weekendje ertussen uit te zijn voor onze stage begint.

 Vrijdag vertrokken we om ±13:00 uur van huis om op tijd op het busstation te zijn, want de bus zou immers om 14:00 gaan. Goed, we zijn in Afrika, dus dat gaat iets anders. Eerst hebben we op een corrupte manier onze kaartjes weten te bemachtigen, kostte ons 2 Cedi extra om dit bij een securitygard te regelen. Vervolgens kwam om half 4 de bus aanrijden, wij gingen natuurlijk snel de bus in omdat we erg veel zin hadden in onze reis. Niet echt een goed idee achteraf, Irene werd afgezet bij het kopen van appels uit het busraam (1 appel voor 1 Cedi, zo duur heb je ze zelfs niet in Nederland), Jaap-Willem zat zwetend samengeperst tussen 2 mensen, Lize kreeg herhaaldelijk een arm of andere lichaamsdelen tegen zich aangeslingerd vanuit het gangpad en Inge sloeg dit allemaal nauwlettend gade. Om half 5 reden we eindelijk weg, stel je dan een overvolle bus voor, met zwetende en lawaaierige mensen overal om je heen, na 10 minuten nog even een stop om 15 zakken meel in te laden, en je bent weer een bijzondere ervaring rijker.

Vanuit het busraam kun je hier van alles kopen.

Na deze enerverende rit kwamen we aan bij Labarongo, een dorpje vlakbij Mole Park. Daar hebben we overnacht in een bijzonder guesthouse, bewaakt door geiten en andere viervoeters. Overnacht is wel een groot woord, we hebben vooral gelegen op een zeer dun matras, muskieten van ons afgeslagen en ons zorgen gemaakt over waar we nu weer beland waren. De volgende morgen gingen we om 06:00 richting park op een stoere quad, met de wind in onze slaperige ogen. We hebben in het park een walksafari gedaan met een guide, maar geen olifanten gezien, waar het ons natuurlijk om te doen was. Later op de morgen zijn we nogmaals het park ingeweest, ditmaal met een jeep. Toen hebben we onze eerste Afrikaanse olifant gezien, achter een boom welteverstaan. Het is dat de gids zei dat het een olifant was, anders waren we er straal voorbij gelopen. Het heeft ons de nodige zweetdruppels en natte voeten gekost, maar we kunnen nu in ieder geval zeggen dat er in Afrika echt olifanten zijn!



Survival of the fittest

Safarihelden

Prachtige zonsondergang in Mole National Park

Na deze ruige safari hebben we de rest van het weekend rustig aan gedaan. Genoten van het uitzicht over het park, de apen, wilde zwijnen en antilopes voor onze kamer en op ons dak. Ook van het heerlijke eten, macaroni, spaghetti, omeletten, te heerlijk om te beschrijven. Het weekend hebben we afgesloten al zittend bij het zwembad met een heftige regen- en onweersbui op de achtergrond. Het was erg fijn om zo met elkaar een weekendje weg te zijn en ons op te laden voor de stageperiode.

Olifant neemt bad...



...en wij kijken toe

Aan onze overheerlijke omeletten.

03:30 in de ochtend, uitgeslapen en wel, klaar voor onze terugreis.







African hips

Hoi! Omdat we nog steeds vrij zijn, nog maar even een update :).

Dit is Irene's bed

Dit is waar onze reis vanaf het huis begint, over de stenen over het water. Dit is ook waar het een keertje mis ging :).

 

Dan komen we langs zwaaiende kinderen, we lijken soms net op Beatrix.  

Langs een school...

 Langs lemen hutjes.. 

En dan zijn we bijna bij de grote weg. Daar neem je een taxi en dan ben je bij het ziekenhuis of  ' in town.

Het is prima te lopen, zo'n 30 minuten.

Wat informatie over onze stage; Maandag zijn we voor de 1e keer met Mary naar het ziekenhuis geweest, toen was de man die we moesten hebben niet aanwezig (z'n secretaresse wist ook niet waar hij was...). Dinsdag was hij er wel, hebben toen kennisgemaakt met hem, klopte nog niet helemaal met onze brieven van school etc, kwam erop neer dat we 'tomorrow' maar moesten terugkomen. Gisteren weer teruggeweest, hij wilde ook toen weer graag dat we 'tomorrow' terug zouden komen, het punt is dat onze brief door de chief (directeur van het ziekenhuis) getekend moet worden en dat onze uniformen aangemeten en gemaakt moeten worden. Lize en Irene gingen toen even de stad in, Mary bleef met Inge en Jaap-Willem wachten in het ziekenhuis. Toen konden we eindelijk naar de chief, je zag gelijk al aan zijn kantoor en z'n voorkomen dat hij een zeer belangrijke man is, kantoor met airco, leren stoelen, Blackberry etc. Na een korte social talk zijn we weer gegaan.

Vandaag (donderdag) zijn we voor de 4e keer naar het ziekenhuis gegaan, eindelijk konden we onze uniformen laten aanmeten. Nou, dat was ook zeker een bijzondere belevenis. We werden begroet in de 'linnenkamer' met 'are you married'? Vervolgens werden onze maten van top tot teen opgemeten met een meetlint, we vielen wel in de smaak met onze African hips:-).

Daarna kwam de moederoverste van de linnenkamer ons begroeten, we werden gelijk gedoopt met Ghanese namen; Irene is nu Toejoemba (love them), Jaap-Willem gaat vanaf vandaag door het leven als Tido (our men), Lize heet Mandea (patience) en ik (Inge) wil vanaf nu alleen nog maar Matiti genoemd worden (make it well for us). Moederoverste hebben wij de naam Truus gegeven, dit betekende volgens ons 'beloved woman', hier was ze natuurlijk erg over te spreken:).

Na deze ervaring zijn we weer een stapje voorwaarts richting onze stage, uniformen worden nu gemaakt (wel erg duur trouwens; 71 cedi, 35 euro voor 1 kittig jurkje en 1 formulier). Dinsdag hebben we een rondleiding door het ziekenhuis door de secretaresse, we mogen dan onze eigen meegebrachte uniformen aan, hopelijk kunnen we dan woensdag starten met stage in een een mooi, wit en doorschijnend jurkje. Jaap draagt natuurlijk gewoon een broek (hoewel we daar nog niet helemaal zeker van zijn;)). We zijn er nu onderhand wel aan toe om te gaan beginnen met onze stage, zijn erg benieuwd naar alle ervaringen die we hopen op te doen in het ziekenhuis. 

Het is nu nog regenseizoen en af en toe komt er een enorme bui. 

Hela groetjes en liefs, Inge und Irene

We zijn er!

In Ghana, in Tamale. De vlucht is goed gegaan. Zie deze mooie foto van ons uitzicht. Voor mij (Inge) eerste keer vliegen, dus dat was extra speciaal. Maar ik heb het overleefd!

Woensdag  was voornamelijk wennen aan de temperatuur (rond 30-35 graden). Donderdag hebben we 14 uur in de bus gezeten. Hier willen we nog even op inhaken. Om 8 uur zou de bus vertrekken, dus wij gingen netjes om 7uur bij het hotel weg om ruim op tijd bij het busstation aan te komen. De bus vertrok alleen niet om 8 uur maar kwam pas rond  kwart voor 10 aan. Toen moest alle bagage er nog in (waarvan 243 kilogram van ons 7en was), dat paste niet onderin de bus dus dat werd in het gangpad gelegd. Uiteindelijk reden we over 10en weg. Wij hebben de klok en zij hebben de tijd. De busreis was mooi, het landschap zag je veranderen. En het was gezellig, zo gezellig dat Nienke en ik (Irene) met onze hoofden tegen elkaar werden geknald door onze achterbuurvrouw. Die geconcentreerd naar een hele slechte Ghanese film zat te kijken.Bij tussenstops zijn er ontzettend veel vrouwen met etenswaar op het hoofd, bij de laatste stop in het donker waren daar zelfs kaarsen bij toegevoegd zodat je kon zien wat je wilde. Het was bizar, bij langzaam rijden van de bus kwamen die vrouwen met enorme schalen op hun hoofd de bus achterna gerend om maar iets te kunnen verkopen. Foto’s daarvan komen later of in Nederland of niet :).

Nu zitten we in huis bij Mary Jarga, een groot huis midden in de velden. Alleen al om er te komen is al een groot avontuur. Daar volgt zeker nog een blog over. Zoals we hier nu zitten; het is maandagmorgen half 9. Om 5 uur begon de haan te kraaien, ook de moskee was duidelijk te horen. Om half 6 komt de zon op en om 6 uur gaan de mensen hier uit bed. Vandaag kwam om 8 uur een vrouw om de kamer van Inge schoon te maken en de was te doen, elke dag is een andere kamer aan de beurt. Het is hier altijd een gezellige boel zodra je je kamer uitstapt. Je struikelt bijna over kleine lokale kinderen die hier op de veranda liggen, vaak zijn er een aantal vrouwen die hier zitten met hun kroost. Ook lopen en vliegen er een hond, kat, kippen, kuikens en insecten in en rondom het huis. Ons eerste gekookte eitje hebben we al op, het smaakte heerlijk!

Het klimaat: erg warm. Gisteren hebben we onze eerste regenbui hier kunnen bewonderen, echt binnen een paar minuten waaide het keihard en begon het te gieten. ’s Avonds koelt het niet erg af, het blijft lang warm. We hopen snel bruin te worden, of zoals Irene het zegt ‘less white’.

Gister zijn we naar de kerk geweest, Eerst 20/30 minuten naar de weg lopen langs hutjes en omdat het regenseizoen is moeten we over heel veel stenen lopen die in modderig water liggen. We zijn beiden al in een grote spagaat op de grond beland, geen charmant gezicht en ook geen goed idee met een witte rok:-). De kerk waar we zijn geweest was rooms-katholiek, erg bijzonder en apart om een keertje mee te maken, liepen koorknapen, verder ook wijwater en hosties. Ze zijn hier trouwens gezegend met erg mooie stemmen, echt iedereen hier kan heel mooi zingen. We hebben dan ook al van Mary ‘by the rivers of Babylon’ geleerd, klinkt erg mooi (vinden wij). Volgende zondagen hopen we naar een Presbyterian Church te gaan.

Verder lopen we over van indrukken en is de warmte en de ghanese keuken iets waar we aan moeten wennen. Veel succes en zegen in Nederland!

Liefs,

Inge en Irene

Aftellen

Over een weekje zitten we in het vliegtuig richting Ghana. Maar daarvoor moet nog wel het een en ander gebeuren, ijverig stellen we daarom ook to-do lijsten op, gedisciplineerde studenten als we zijn. De laatste kleine dingen moeten nog geregeld worden, de nachten worden steeds korter en de zenuwen meer. Zo nu en dan slaan de twijfels toe, hoezo zijn we ook al weer aan deze uitdaging begonnen? Maar we'll survive!;)

Hebben jullie nog goede tips voor ons, boeken die we absoluut moeten meenemen of andere leuke dingen? Laat het weten! We hebben natuurlijk niet voor niets zo'n ontzettend groot lezerspubliek, dus denk gerust met ons mee;)! O ja, als je op de maillist wil staan (dat je automatisch een mailtje krijgt als er een nieuwe blog gepost is), stuur ons dan even een mailtje!