Hello saminga's!

Een pakkende inleidende nieuwsgierig makende zin is moeilijk te verzinnen, dus die hebben we niet. Aan de ene kant gebeurd er hier veel, aan de andere kant ook helemaal niet.

Allereerst een mededeling: Inge en ik vliegen 8 februari terug naar Nederland. Hier is lang over nagedacht en we hebben besloten om ‘thuisthuis’ af te studeren. Dit om praktische maar ook vanwege gevoelsredenen. Wanneer je geïnteresseerd bent kan je mailen/bellen of het vragen wanneer we terug zijn! We hebben het hier zeker naar ons zin, dus maakt u/jij je vooral geen zorgen!

Inge en ik zitten nu op de ICU, Intensive Care Unit. Dat klinkt heel spannend, maar het valt wel mee. We hebben gemiddeld 1 patiënt per dag, 1 daarvan was een jongen van 9 jaar die uit de boom is gevallen doordat er een bijennest in de boom zat. Z’n hele lichaam zat onder de steken en hij heeft 5 dagen in een shock gelegen. Toen kwam hij bij en moest hij voor OK, omdat hij 2 gebroken polsen en gebroken enkel had. Hier waren we bij. Een orthopedisch chirurg die 30 jaar in ‘the UK’ heeft gewoond en gewerkt en nu gepensioneerd is, deed deze procedure. Helaas is het niet gelukt omdat het bot al in de spiermassa gegroeid was, de jongen moest daarom over naar Kumasi voor een uitgebreide chirurgische ingreep. Omdat z’n familie daar geen geld voor had is dat niet gebeurd en zijn ze met de jongen naar een herbal doctor gegaan. Triest, want de kans op genezing is nu nihil.

De IC heeft 4 bedden



En is zeer georganiseerd



Na de operatie nodigde de chirurg ons uit om bij hem te komen eten, dit hebben we dit weekend gedaan. Het was erg gezellig, we hebben veel en lekker gegeten en champagne gedronken (energy fruit drank met een knallende kurk) op de veranda onder de mangobomen. Daarna zijn we in een 4x4 naar zijn pasgebouwde kliniek gereden en hebben we daar binnengekeken. Deze chirurg laat momenteel ook een groot ziekenhuis bouwen in Tamale, hij wil daar laten zien hoe patiëntenzorg ook kan, dit door het aantrekken van gemotiveerd en gekwalificeerd personeel en het respectvol omgaan met patiënten. In het kader van Sinterklaas hebben we de chirurg en zijn vrouw een zak pepernoten gegeven, een small small present. Omdat het allemaal weer te mooi was om waar te zijn, een grote tafel vol lekker eten en een ‘huge house’ hadden we op het eind nog een sanitaire blunder. Irene brak zeer flatteus de wc-bril door midden en op precies hetzelfde moment, aan de andere kant van de deur gooide Inge een bak met vloeibare zeep over zich heen. Lang leve onszelf!

By the doctor

Afgelopen weekend zijn we, met z’n vieren, naar Gushegu geweest. Naar onze lieftallige medestudenten Nienke en Femke. Om 12.30 waren we op het busstation en rond 14.00 vertrok de bus. De busreis was gezellig. Vooral achterin waar Inge voor de sfeer zorgde. Daar was niet veel voor nodig; een opgeblazen handschoen, wat woorden Dagbani, een sjaal om je hoofd knopen en gewoon heel hard lachen om elkaar, plezier gegarandeerd!

Plezier in de bus!

Aangekomen in Gushegu waren we even beduusd van alle elektriciteit/internet en apparaten die ze daar hebben. We zijn niet jaloers, begrijp me niet verkeerd. Maar het was gewoon totaal anders dan bij ons. Het was vooral gezellig afgelopen weekend. Op de fiets Gushegu verkend. Het ‘Nutrition Centre’ en het ziekenhuis gezien. Konijnen zijn geslacht en gegeten. En we hebben veel gespeeld met Hawa en Salma.

Voorlezen in bed



Fietsen in Gushegu

Konijnen ontleden

In 2007 is het ziekenhuis gebouwd door de Nederlands overheid, en het is echt prachtig. Mooi opgezet en goede apparatuur. Jammer alleen dat veel medische apparaten niet worden gebruikt omdat ze of niet weten hoe of ze het simpelweg niet willen. Zondagnacht hebben we de bus weer terug genomen naar Tamale, home sweet home.

Tot slot nog wat beloofde informatie over onze contacten met de geliefde Nursing Director. Nadat ze terugkwam van haar travelling zijn we in gesprek gegaan met haar. Het eerste wat ze tegen ons zei bij binnenkomst was ‘Oh, you look so cuuuute in your dresses!’ Dat konden we natuurlijk alleen maar beamen, we hebben haar ook uitgebreid gecomplimenteerd met het mooie ziekenhuis. We leren hier zeker wel om te communiceren binnen een indirecte cultuur. Het is uitdagend en leerzaam, en soms ook lastig.

Succes met alles wat jullie doen. Geniet van de sneeuw en geniet van elkaar!

Zonsondergang

Vroege vogels zijn niet voor de poes:-)

Veel liefs en warmte!

Inge und Irene