Ongestreken jurken en nog meer!

Schrijven geeft maar heel beperkt weer hoe je je nu echt voelt, maar ik ga een poging doen. In het ziekenhuis hebben we meer onze plek gevonden. Hoe om te gaan met narrige hoofdzusters en hoe te coopen met huwelijksaanzoeken. Het is verbazingwekkend en ook een dankpunt dat het als groep eigenlijk heel leuk is. We maken de slechtste grappen en hebben het over zaken van het hart. Inge werkt nu op de ´Male Medical Ward´ en ik op de ER. Inge vind het iets wat saai op haar nieuwe afdeling en ik geniet van de ‘hectiek’ op z’n Afrikaans. 

Op school hebben we globaal les gehad over cultuur(verschillen) waaronder directe en indirecte culturen. Een concreet voorbeeld:

Vrijdag hadden we een studiedag, alle vier hadden we dat individueel geregeld bij onze eigen ´head in charge´ van de desbetreffende afdeling. Wij ijverig met laptop en al naar het ziekenhuis om daar te gaan studeren en reflecteren. (Thuis hebben we alleen ’s avonds stroom van de generator en daar laden onze laptops niet volledig van op, een studiedag was dus fijn!) We moesten  bij de ´Nursing Director´ komen. Een studiedag kon echt niet. We hebben alle theorie gehad op school en nu telt de praktijk. En wat al helemaal een grote schande was: onze ongestreken jurken. Dit vonden wij vreemd: 2 weken hebben we rondgelopen in onze mooie jurken en nooit is er iets tegen ons gezegd. Nu was er vanaf bovenaf kritiek op ons open schoeisel en het reliëf van de stof.  En dat moet dan via de ‘Nursing Director’. Wij zijn ons ervan bewust dat wij steken hebben laten vallen maar dit was naar ons inzien een beetje overdreven.  Goed, de director is nu 2 weken afwezig, dus kunnen we nog even nadenken hoe we dit cultureel verantwoord gaan oplossen. We houden u op de hoogte!

Afgelopen zondag was een echte lanterfantzondag. En het was genieten. De zon scheen, de temperatuur was precies goed, we kregen een schommel, Tampoelie was er en alle vier waren we in een zeer chille bui. ’s Morgens hadden we een hagepreek op de veranda gehad. Al met al, een goede rustdag! Zie de volgende foto’s!

Dit is Tampoelie, een meisje van ongeveer 3 jaar oud. Haar moeder en zusje van 6 maanden zijn vaak rond het huis te vinden.

                                                                   Irene und Tampoelie

                                                                                   In de zon

                                                                              Namiddagzon

                                                         ’s Avonds achter de laptop van Inge!

Na deze fotocollage nog wat Neder-Engels :

·         We take the chairs à We take the stairs

·         Were was you?

·         No joh!

·         It’s good zo

·         How late is it?

·         Yeah you have to tell them à You have to count them

·         Where is the skeer à Where is the scissor?

Tot slot nog wat seizoensnieuws; het droogseizoen is zo goed als begonnen. Dat betekent dat het nog warmer wordt en dat de Haramattan gaat waaien (droge wind vanuit Sahara). Ook worden de velden gecontroleerd afgebrand i.v.m droogte.  ’s Avonds kan het gaan afkoelen, iets waar we  naar uitkijken. Zo koud en mistig als in Nederland zal hel niet gaan worden, ook nachtvorst zullen we hier niet krijgen, maar een beetje afkoeling is zeker welkom! Ook zullen dan hopelijk de muskietenvolken ons meer met rust laten.

Heel veel succes met alles wat jullie doen, hou ons vooral op de hoogte, vinden we leuk!

Kusjes voor degene die gekust willen worden!

En verder een nuchtere groet uit indirect Afrika

Inge und Irene